Przedmiot przeznaczony do przechowywania leków w formie tabletek lub innych farmaceutycznych specyfików. Pojemnik został wykonany z białej, szkliwionej porcelany, posiada prostą formę w kształcie walca pozbawioną zdobień i napisów. Posiada również dopasowaną pokrywkę z tego samego materiału.

Początki stosowania ceramiki w aptekarstwie sięgają VIII i IX wieku. Wówczas w Bagdadzie do przechowywania różnych specyfików używano glinianych naczyń o rozmaitych kształtach. Zwyczaj ten do Europy dotarł znacznie później i nie zyskał początkowo powszechnej popularności. Dopiero liczne pisma i traktaty farmaceutów dotyczące prawidłowego przechowywania medykamentów zmieniły ten stan rzeczy. Od XV wieku zaczęły powstawać manufaktury produkujące ceramikę apteczną.

W Polsce pierwsze wytwórnie ceramiki również tej aptecznej założyli Radziwiłłowie w Białej Podlaskiej, Świerzniu i Żółkwi. Wiek XVIII, XIX i XX wiąże się z rozwojem tej dziedziny i powstawaniem nowych zakładów w Prószkowie Śląskim, Warszawie (manufaktura Karola Wolffa), Tomaszowie Mazowieckim, Kole, Lubartowie i Ćmielowie.